De afgelopen weken hebben we Pesach achter ons gelaten en toegeleefd naar vandaag, Sjawoeot. … het moment van het geven van de Tora. In de rabbijnse traditie ook wel genoemd: “chag mattan toratenoe,” het feest van de gave van onze Tora.
Sjawoeot lijkt minder gewicht te hebben dan Pesach of Jom Kippoer; deze feestdagen duren immers langer en gaan gepaard met grote voorbereidingen. Toch staat Sjawoeot centraal in onze Joodse traditie en sterker nog, in de traditie van de mensheid. Net als voor Pesach, gaan ook aan Sjawoeot grote voorbereidingen vooraf, echter minder praktisch van aard. Deze voorbereidingen zijn geestelijk, spiritueel.En net als voor Jom Kippoer komen we ook voor Sjawoeot tot innerlijke reflectie, inkeer. Zijn we klaar voor het aannemen van de Tora? De Eeuwige zal aan ons verschijnen en een verbond met ons aangaan, ongeëvenaard in de menselijke geschiedenis .. zijn we daar klaar voor?
Hoe voelen we ons na de manifestatie van macht en liefde van de Eeuwige tijdens de uittocht uit Egypte?
Pompt de adrenaline nog door ons lijf?
Zijn we in een roes van vreugde en dankbaarheid om onze herwonnen vrijheid?
Rusten we op onze lauweren en denken aan niets?
Of vinden we zelfs zaken om over te klagen, zoals het gemis van de vleespotten van Egypte en ervaren we een raar soort verlangen terug naar onze gevangenschap en kunnen we de vrijheid eigenlijk niet goed aan?
foto: www.unitedwithisrael.com
De uittocht is afgesloten, maar was slechts een opmaat naar het volgende; onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zonder vrijheid geen eigen wetten, zonder machtsmanifestatie geen vertrouwen en zonder liefde geen loyaliteit. Pesach was slechts het begin en we hebben ons geestelijk voor kunnen bereiden, net als het volk in onze parasja in Sjemot. Ze moesten rein zijn, hun kleren wassen, niet nabij man of vrouw komen in de zin van het fysieke. De focus moest verlegd worden naar het geestelijk leven.
“Jullie zullen een volk zijn van priesters … en priesteressen.”
Maar niet alleen voor ons als volk is Sjawoeot van grote betekenis, maar voor de gehele mensheid. We lezen de megillat Ruth, waarin ons duidelijk wordt dat de Tora op ieder moment door ieder mens ontvangen kan worden. Ruth neemt afstand van de oude tradities waarin ze groot geworden is en voegt zich bij het Joodse volk, bij de Eeuwige.
“Dring niet bij me aan om je te verlaten en terug te keren van je vandaan. Want waar jij heengaat wil ik gaan en waar jij overnacht wil ik overnachten. Jouw volk is mijn volk en jouw G’d is mijn G’d.” Ruth 1:15.
We ontvangen de Tora als individu, als volk en als gehele mensheid. Met wat inbeeldingsvermogen zien we onszelf dus daar staan, voelen we de donder wanneer de Eeuwige spreekt en de aarde beven. We zijn getroffen door ontzag. We staan aan de voet van de berg Sinai, gereinigd en met geestelijke focus, vol ontzag … we zijn er klaar voor!
Chag mattan toratenoe Sameach!
Tim van Dingstee, Sjawoeot zondag 9 juni 2019 / 6 siewan 5779